انفاق در شرایط سخت
روایت شده :
حَدَّثَنِی الْحَسَنُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ مُوسَى بْنِ أَبِی الْحَسَنِ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ:
ظَهَرَ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ قَحْطٌ شَدِیدٌ سِنِینَ مُتَوَاتِرَةً وَ کَانَ عِنْدَ امْرَأَةٍ لُقْمَةٌ مِنْ خُبْزٍ فَوَضَعَتْهَا فِی فِیهَا لِتَأْکُلَ فَنَادَى السَّائِلُ یَا أَمَةَ اللَّهِ الْجُوعُ فَقَالَتِ الْمَرْأَةُ أَتَصَدَّقُ فِی مِثْلِ هَذَا الزَّمَانِ فَأَخْرَجَتْهَا مِنْ فِیهَا فَدَفَعَتْهَا إِلَى السَّائِلِ وَ کَانَ لَهَا وَلَدٌ صَغِیرٌ یَحْطِبُ فِی الصَّحْرَاءِ فَجَاءَ الذِّئْبُ فَاحْتَمَلَهُ فَوَقَعَتِ الصَّیْحَةُ فَعَدَتِ الْأُمُّ فِی أَثَرِ الذِّئْبِ فَبَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى جَبْرَئِیلَ ع فَأَخْرَجَ الْغُلَامَ مِنْ فَمِ الذِّئْبِ فَدَفَعَهُ إِلَى أُمِّهِ فَقَالَ لَهَا جَبْرَئِیلُ ع یَا أَمَةَ اللَّهِ أَ رَضِیتِ لُقْمَةً بِلُقْمَةٍ.
امام علی بن موسی الرضا علیه السلام میفرمایند: در میان بنی اسرائیل چند سال پیاپی قحطی شدیدی پدید آمد. لقمه نانی در نزد زنی بود که آن را به دهان گذاشت. ناگهان فقیری او را صدا زد و گفت :گرسنه ام. زن گفت که در مثل این زمان قحطی، صدقه بدهم. و لقمه را از دهانش در آورد و به فقیر داد. این زن پسر خرسالی داشت که در صحرا به دنبال هیزم بود. گرگی آمد و بچه را ربود و به دندان گرفت و با خود برد . ناگهان سر و صدایی به پا شد و مادر به دنبال گرگ دوید. در این هنگام خداوند جبرئیل را فرستاد. او بچه را از دهان گرگ خارج کرد و به مادر داد. و به او گفت که: ای کنیز خدا آیا راضی شدی؟ یک لقمه در ازاء یک لقمه.
(منبع : ثواب الاعمال مرحوم صدوق و وسائل الشیعه مرحوم شیخ حر عاملی)
اما برداشت از این روایت:
شاید تطبیق چنین روایتی برای زمان ما چندان سخت نباشد
با این تورم ها
با این خیانتها
با این دزدیهای کلان علنی
با این کم فروشی ها
با این گرون فروشی ها
با این بی تدبیری های بزرگان
با این کارخرابیهای اقتصادی بین المللی
ووو
در چنین اوضاع خرابی که با صفهای طولانی اولیاتی مانند شکر و گوشت و و و روبرو هستیم، اوضاعی بهتر از شبهه قحطی نداریم
ولکن بواقع آنچه که قحط است
انسان دلسوز است، قحطیِ انصاف است و
ارزش انفاق و انسان دوستی در چنین روزهایی عیان میشود
هر چوبی ادعای عود بودن را دارد، این آتش است که در این بین که صدق ادعای هر چوبی رو عیان میکنه.
مسلّم است که نزد خداوند تبارک و تعالی ارزش انفاق در این اوضاع با ارزش انفاق در زمان وفور نعمت یکسان نیست،
از این موقعیت پیش آمده نهایت استفاده رو ببریم برای خودشیرینی پیش خدا ، این موقعیت برای طی طریق مانند سوخت جت عمل میکند، از آن غافل نباشیم، هر چند میدانم که بسیار سخت است،
لطفا بار دیگر بر گردید و آن روایت منقول رو مجددا مطالعه کنید و مورد بررسی و تجزیه تحلیل قرار دهید.
- ۹۸/۰۲/۳۰