اراده کنیم و تدبیر به خرج دهیم
اگر در راهِ اهدافتان مشکلی نداشتید تعجب کنید و منتظر باشید یکی شما را از خواب بیدار کند،
موفقیت بدون طی کردن مشکلات مگر در خواب
یک نفر موفق پیدا نمیکنید که بدون مشکل به موفق رسیده باشد.
خودتان را به این بینش برسانید که مشکلات سد راه شما نیستند،مشکلات فقط سوال است، هر مشکلی که دارید به واقع با یک سوال روبرو هستید؛زلال همتتان را متوقف و زمینگیر میکنید و به غرغر و توجیه روی می آورید و باتلاق میشوید و یا مانند رودخانه ای خروشان به حرکت خود ادامه میدهید؟
انسان در بدو تولد ضعیف ترین موجود است و قدرت اراده(که خدا به او ودیعه داده،) هست که این موجود ضعیف رو به سلطانِ جهان مبدل کرده.
شما با ارادۀ تان چه میکنید؟
چرا باید شرایط و محیط و تربیت و خاطرات و دشمنان و دوستان و والدین و حکومت و و و به شما سمت و سو بدهند، شما خودتان تصمیم بگیرید که به چه میزان میخواهید مقهور این عوامل بیرونی باشید.شما تصمیم بگیرید که چه میزان از این عوامل پیروی کردن صحیح است و در راستای رشد شما به سمت اهداف خلقتتان است.
ببینید ارزشتان چقدر است، با چه میزان از مشکلات از پا در می آیید؟ چه مقدار که کار بالا بگیرد و دشوار شود از رشد میمانید؟؟؟
دنبال یه روز خوب بودن بس نیست؟
منتظر یه شرایط محیطیِ عالی بودن برای اغاز کافی نیست؟
واقع بین باشید، شما در این شرایط واقع شده اید، تسلیم میشوید یا ادامه میدهید؟
شما چقدر سعی میکنید که شرایط رو برای دیگران برای آیندگان بهتر کنید؟؟
در یک کلام، زنده اید و یا زندگی میکنید؟؟؟
بود و نبود شما برای تاریخ، برای بشریت برای رساندن جهان به تعالی چه فرقی میکند؟؟؟
اگر ده بار زمین خوردید یازده بار برخیزید.
مولی علی فرموده اند که هرکس پشتکار داشته باشد در امری به تمام یا حداقل به قسمتی از خواسته اش میرسد
موفقیت های گذشته خودتان را نظاره کنید، هیچ سختی و ترسی نداشته؟سختی ها میروند و آنچه میماند شمایید و موفقیت هایتان.
نردبام موفقیت مثلثی شکل است، پله به پله مساحتش کم تر میشود، روی طبقۀ اول خیلیها قرار گرفته اند اما در پلۀ بعدی جا برای همه نیست، همه نمیتوانند رشد کنند و بالا بروند، شما از کدام دسته اید؟متوقف میشوید یا صعود میکنید؟
إن مع العسر یسری فإن مع العسر یسری
خالق جهان فرموده، نیاز به تجربه نداریم در این زمینه، اگر آسودگی میخواهی باید در پی سختی بدنبال آن باشی.
نشستن تا به کی؟
همین الان تصمیم بگیرید که دگر تسلیم نباشید، تصمیم بگیرید که برخیزید و تصمیم بگیرید که هر وقت تصمیمتان را شکستید باز سازی کنید.
تصمیم بگیرید این مخلوق عجیب خداوند را تبدیل به یک موجود غرغروی بهانه جو نکنید.
اگر بدنبال بهانه باشید از همین الان بمدت 30 ساعت پیایپی میتوانید بهانه های مختلف بیاورید اما بدانید که بهانه جویی هنر نیست، افتخار ندارد، و آینده سازی نمیکند.
اقتضای خرس تنبل، تنبل بودن است اما اقتضای انسان، اراده است و تفکر است و تعالی،انسانیت خودتان را به فعلیت برسانید،